Πριν σας παραθέσουμε το άρθρο, θα θέλαμε να σας ζητήσουμε συγγνώμη που καθυστερήσαμε να ανανεώσουμε το ιστολόγιο μας. Θα κάνουμε μια μικρή παύση όσον αφορά τη συνέχεια των άρθρων για την επανάσταση του 1821 και με αφορμή την ανακήρυξη της Μήλου ως << Ιερά Νήσος>>, λόγω των κατακομβών του νησιού ( πρωτοχριστιανικό μνημείο), θα σας ταξιδέψουμε στην άγνωστη υπόγεια Κίμωλο! Πόσοι από εσάς φαντάζεστε τι μπορεί να κρύβεται κάτω από το έδαφος που πατάτε;
Στα Κιμωλιακά, Ιωάννου Σπ. Ράμφου, Πρωτοπρεσβυτέρου,( τόμος Β), υπάρχουν αναφορές ότι: '' Ανασκαφαί προς εύρεσιν παλαιοχριστιανικών ή της βυζαντινής περιόδου μνημείων δεν εγένοντο μέχρι σήμερον εν Κιμώλω. Είμεθα όμως εις θέσιν να γνωρίζωμεν ότι υπάρχουν και ενταύθα, ως εν Μήλω, κατακόμβαι ανερεύνητοι εις την θέσιν Λίμνη, ένθα ευρίσκετο η αρχαία πόλις της νήσου και εις την θέσιν Μαρινούς της περιοχής του Επάνω Κλήματος, κειμένης εις το βόρειον άκρον της σημερινής κωμοπόλεως. Ο περιηγητής Olivier, επισκεφθείς την νήσον τω 1794, κάμνει λόγον περί κατακομβών εις την θέσιν Λίμνη χωρίς να διευκρινίζη αν αυταί είναι χριστιανικαί (βλ. Voyage dans l' empire Othoman, τ. 2, σ. 192).
Επίσης, αναφέρεται ότι στο βάθος της κατακόμβης της Μαρινούς, εσώζοντο ίχνη αρκοσολίων ( = arcus (αψίδα) + solium ( θρόνος) νεκρινό κρεβάτι, η σαρκοφάγος. Συνήθως ονομάζονται έτσι τα μνημεία που βρίσκονται σε χριστιανικές κατακόμβες).
Επιπρόσθετα, αναφορές γίνονται και στο βιβλίο '' Περί του προιστορικού πολιτισμού των Κυκλάδων νήσων η νήσος Κίμωλος'', Χαρίδημου Γ. Μουστάκα, Δικηγόρου.
'' Πήλινη λυχνία ανευρεθείσα εντός σπηλαίου ευρισκομένου εις θέσιν Μαρινούς της νήσου Κιμώλου.
Η λυχνία αυτή φέρουσα λαβήν, αποτελείται εξ' ενός κυλινδρικού δοχείου επιμήκους. Φέρει εις το άνω μέρος του δοχείου οπήν, δι' ής και πληρούτο ελαίου. Επί της προεξοχής υπάρχει μικρά οπή προς τοποθέτησιν του φυτιλίου. Έχει κατασκευασθή με ερυθρόν πηλόν, και φέρει διακοσμητικά χριστιανικά σύμβολα, σκαλισμένα εν αναγλύφω επί της άνω επιφανείας του.
Δυστυχώς η κακή διατήρησις της λυχνίας ταύτης δεν μας επιτρέπει να εξακριβώσωμεν επακριβώς τα σύμβολα ταύτα.
Έχει μήκος 11 εκατοστών και πλάτος 7 εκ. Χρονολογείται από του 5ου ή 6ου αιώνος μ. Χ.
Η λυχνία αυτή έχει κατασκευασθή με μήτραν ( καλούπι), αποτελείται δε από δύο πήλινα όστρακα άτινα ηνώθησαν μεταξύ των προτού ψηθώσιν.
Η εν λόγω λυχνία ανευρέθη εντός υπογείου στενής και σκοτεινής σήραγγος ήτις έχει ανοιγή εντός του βράχου εις μήκον πλέον των 50 μέτρων, εις θέσιν Μαρινούς,( παρά τον Αγ. Ευστάθιον). Η σήραγξ αυτή εύρηται εντός της ιδιοκτησίας του μακαρίτου Ιωάννου Κυπριανού. Την εν λόγω σήραγγα επεσκέφθην και εισήλθον εν αυτή εν έτει 1930. Πιθανώς η σηραγξ αύτη να εχρησιμοποιηθή εις παλαιάν εποχήν παρά των κατοίκων της νήσου προς απόκρυψιν των από τας επιδρομάς πειρατών ή απετέλει κατακόμβην.
Διαβάζοντας όλες τις παραπάνω αναφορές, δε θα μπορούσαμε να μην μπούμε στη διαδικασία να ψάξουμε να τις βρούμε, πράγμα που ήταν αρκετά δύσκολο αλλά ,για εμάς, όχι και ακατόρθωτο. Στην αναζήτηση μας λοιπόν για τις κατακόμβες, τη θέση τους μας υπέδειξε ένας εξαίρετος κύριος και έτσι τα πράγματα για εμάς έγιναν λίγο πιο εύκολα και ξεκινήσαμε να τις επισκεφθούμε.
Ψάχνοντας για αρκετή ώρα χωρίς αποτέλεσμα, αρχίσαμε να πιστεύουμε πως δεν θα καταφέρουμε να τις εντοπίσουμε, όμως, μη μπορώντας να συμβιβαστούμε με την ιδέα πως θα φύγουμε άπραγοι, συνεχίσαμε και τελικά δικαιωθήκαμε.
Η είσοδος της κατακόμβης της Μαρινούς, ήταν ήδη μπροστά στα μάτια μας και εντέχνως καλυμμένη. Αρχίσαμε λοιπόν, να ''ξεφράζουμε'' την είσοδό, με αποτέλεσμα να μας αποκαλυφθεί ένας μικρός προθάλαμος στα δεξιά της, καθώς και το εσωτερικό της. Η χαρά μας ήταν απερίγραπτη, σιγά σιγά και με προσοχή ξεκινήσαμε την εξερεύνηση με τη βοήθεια των φακών, οι οποίοι αποτελούσαν την μόνη πηγή φωτός μέσα στον χώρο. Για να εισχωρήσουμε στην κατακόμβη αναγκαστήκαμε να συρθούμε, καθώς η είσοδος ήταν μερικώς μπαζωμένη από φυσικούς εξωτερικούς παράγοντες.
Στο εσωτερικό υπήρχαν μικροί διάδρομοι οι οποίοι κατέληγαν σε μεγαλύτερα δωμάτια. Προς μεγάλη μας έκπληξη παρατηρήσαμε ότι υπήρχε σκάλα που οδηγούσε σε έναν ΄΄ δεύτερο΄΄ όροφο του μνημείου, όπου υπήρχε ακόμα ένα δωμάτιο. Στη συνέχεια, τραβήξαμε τις απαιτούμενες φωτογραφίες και κατευθυνθήκαμε προς την έξοδο, λόγω του ότι η υγρασία είχε γίνει αρκετά ενοχλητική. Βγαίνοντας από την κατακόμβη, φροντίσαμε να καλύψουμε την είσοδο της έτσι ακριβώς όπως την βρήκαμε και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής προς το χωριό, γεμάτοι χαρά και περηφάνια γι΄αυτό που είχαμε καταφέρει. Όμως το συναίσθημα που κυριαρχούσε μέσα μας ήταν η λύπη, διότι οι θησαυροί του τόπου μας εξακολουθούν να παραμένουν στην αφάνεια και στο έλεος του χρόνου. Το ταξίδι στην άγνωστη υπόγεια Κίμωλο συνεχίζεται....Να είστε όλοι καλά!
Υ. Γ. Ι: Ελπίζουμε πως μετά από τη συγκεκριμένη δημοσίευση, οι κρατικοί φορείς θα δείξουν την ίδια ευαισθησία που έδειξαν για τις κατακόμβες της Μήλου. Ευελπιστούμε πως ο Δήμος Κιμώλου, του οποίου η παρουσία ήταν αισθητή στην τελετή για τις κατακόμβες του γειτονικού νησιού, θα δείξει το ανάλογο ενδιαφέρον και για τον τόπο μας.
Υ.Γ. ΙΙ: Σε περίπτωση που υπάρχει σοβαρό ενδιαφέρον, προτίθεται κάποιο μέλος της ομάδας του History of Kimolos να σπάσει την ανωνυμία του και να υποδείξει το ακριβές σημείο, τόσο της προαναφερθείσας κατακόμβης, όσο και άλλων.
Υ. Γ. ΙΙΙ: Θα παρακαλούσαμε θερμά όποιος δεν γνωρίζει να μην προσπαθήσει να εισέλθει σε τέτοια μέρη γιατί υπάρχει υψηλός κίνδυνος για τη ζωή του.
